Pochodzenie: Od dawna znany i hodowany gołąb lotny na terenie Mazowsza. Kolebką rasy jest Łowicz. Zaliczany do gołębi określanych nazwą Polski Długodzioby Lotny.
Budowa wzorcowa: Wszystkie elementy gołębia powinny składać się na harmonijną całość, tworząc typ gołębia lotnego, cienkiego, o ukośnie noszonych tułowiu i ogonie, wyprostowanej postawie.
Wzorzec – cechy rasowości
Głowa: Wydłużona i wąska, długa proporcjonalnie do wielkości gołębia. Ma kształt spadającej kropli, bez płytki, bez kantów, krawędzi, zagięć lub wgłębień. Tylna część profilu głowy powinna być łagodnie zaokrąglona i przechodzić w linię szyi.
Oczy: Osadzone możliwie wysoko w tylnej partii czaszki. Tęczówka barwy biało-porcelanowej bez jakichkolwiek innych zabarwień, źrenica mała.
Brew: Wąska o delikatnej tkance w kolorze płomiennie czerwonym.
Dziób: Długi, prosty, delikatny, woskówki nosowe małe ściśle przylegające do dzioba o delikatnej różowej tkance. Barwa dzioba cielista, przy nasadzie ukrwiona ok.1cm. przy odmianie czarnej dopuszczalna „mała mucha”.
Szyja: Długa, cienka, nie całkowicie wychodząca z ramion, bez wystającej chrząstki w połowie szyi. Podgardle łagodnie wykrojone.
Pierś: Wąska, okrągła, wysoko podniesiona, nie wystająca.
Plecy: Wąskie, lekko opadające.
Skrzydła: Dobrze przylegające do tułowia, nie wystające ponad pierś, spoczywające na ogonie, nie krzyżujące się.
Ogon: Zwarty, prosty, stosunkowo krótki, tworzący z plecami lekko opadającą linię nie dotykającą podłoża. W ogonie 12 sterówek.
Nogi: Cienkie i długie koloru karminowo-czerwonego, lekko ugięte w stawach (piętowych), proporcjonalne do wielkości gołębia. Uda widoczne. Z przodu opierzone do 1cm. poniżej stawu skokowego. Od tyłu staw skokowy nieopierzony. Palce rozstawione równomiernie, pazurki jasne.
Upierzenie: Gładkie, dobrze przylegające.
Rodzaje kolorów: Występują w kolorze czarnym, czerwonym, żółtym, brązowym i niebieskim.
Kolor i rysunek: Barwa możliwie jak najbardziej nasycona i jednolita z metalicznym połyskiem na szyi. Rysunek sroczy. Głowa, szyja, pierś, plecy i ogon barwne, reszta upierzenia biała. Pierś wyraźnie poziomo odcięta, dotykająca w przybliżeniu mostka. U gołębi w kolorze niebieskim obowiązkowa jest wstęga na ogonie.
Błędy:
Ociężały, grubokościsty korpus, za krótka i gruba szyja, za krótka głowa, wama-żyła, zapady-wklęśnięcia, fałdy, krawędzie, płyta na potylicy, spłaszczona tylna część głowy, obniżający się lub cienki, szydłowaty dziób. Zaczerwieniona tęczówka, ziarniste i grube brwi, zbyt krótkie nogi, mocno ugięta (załamująca się) postawa, błędy w rysunku, bardzo nieczysta barwa ogona, proste nogi.
Uwagi do oceny: Ogólne wrażenie, kształt i postawa ciała, postawa, kształt głowy i dzioba, oczy, barwa i rysunek.
